دلم گرفته...

 

دلم گرفته ،

دلم عجیب گرفته است.

و هیچ چیز ،

نه این دقایق خوشبو،که روی شاخه نارنج می شود خاموش ،

نه این صداقت حرفی ، که در سکوت میان دو برگ این گل شب بوست،

نه هیچ چیز مرا از هجوم خالی اطراف

نمی رهاند. 

_{* هر وقت که مثل الان دلم می گیره، یاد این شعر سهراب می افتم....}  

_{* و این عبارت که توی ذهنم تکرار می شه: توی یه ارتفاعی از جو دیگه هیچ ابری وجود نداره... اگه دیدی آسمان دلت ابریه... بدون به اندازه ی کافی اوج نگرفتی...}  

_{* البته این شعر هم خیلی آرومم می کنه: یاد من باشد تنها هستم.... ماه بالای سر تنهایی است....}   

_{*گاهی احساس می کنم ... این دل گرفتن ها  هم یه جور دوری از خداست.... که انسانی که دلش پر از خداست احساس دل گرفتگی نمی کند..... و همین آزارم می دهد...}

_{*  ....................  (این هم به احترام سکوت ..... برای چیزهایی که نمی شود گفت... که نمی شود نوشت ....)}