صبر سر آغاز یاری خداوند است ....

گاهی قله در یک قدمی است ولی ما به اندازه­ی همان یک قدم صبر نداریم ..... تمام راه را می رویم ولی در نهایت به اندازه­ی همان یک قدم صبرمان را از دست می دهیم ..... و در یک قدمی تمام خستگی هایمان را بر دوش میگیریم و بر میگردیم ...... گاه خدا می خواهد بداند که به اندازه­ی همان یک قدم به او اعتماد داریم یا نه ..... که همه­ی راه را رفته ایم ولی همان یک قدم توکل حقیقی به اوست .... که خدا خود می گوید «از صبر و نماز یاری جویید و این کار جز برای خاشعان دشوار و سنگین است»(بقره. 45) .......... و صابرانِ این سیاره رنج که از مقربین بارگاه ملکوتی اند .....  

گاه می اندیشم .............. اندازه­ی ایمان هر آدمی به میزان صبر و توکل اوست .............که خدا هیچ کس را نا امید نمی کند ...... مگر خودش ناامید شود ........ که او گفته ..... «چه کسی جز گمراهان از رحمت پروردگارش مایوس میشود؟»(حجر.۵۶) ..........

و حرف آخر ............ باید خلیل بود و به یار اعتماد کرد ............ گاهی بهشت در دل آتش فراهم است ..........

_{*وقتی همه چیز بر خلاف مراد است، چه نشاطی برتر از این که روح خود را در بوته­ی آزمایش بگذاریم تا ببینیم آیا استقامت و شهامت دارد!} 

_{*«هر کس تقوای الهی پیشه کند، خدواند کارش را بر او آسان میسازد.» سوره­ی مبارکه­ی طلاق. آیه­ی 4}

_{* ................   (دهانم پر از حرف است ...... اما مگر با دهان پر می توان حرف زد ..)}