کاخ گلستان

 

گاه­گاهی ... زمانی که هوا خوب است .... برای نقاشی به کاخ گلستان می روم .... عمارت های فوق العاده زیبایی در این مجموعه وجود دارد ...

 وقتی طرحهای این کاخ را نقاشی می کنی ... حس­شان می کنی ... پر از رنگ هستند ... و  مرا همیشه سرمست می کنند ..........

آرامشی ناب در این کاخ وجود دارد ..... که دور از هیاهوی محیط بیرون است ......... آرامشی که تو را مجبور به تفکر می کند ........

وقتی در این کاخ قدم می زنم .... وقتی به راحتی روی زمین می نشینم و به عمارت های آن زل می زنم ... وقتی توریستها  را می­بینم که با شگفتی و خوشحالی کاخ را ورانداز می کنند .... وقتی با تعجب به من که با چادر روی زمین نشسته ام و نقاشی می کنم خیره می شوند ... به فکر فرو می روم .......

عمارتهایی که زمانی جولانگاه شاهان بوده ... چه ساده اسباب نقاشی من و تفریح توریستها را فراهم کرده است ....... زمانه چقدر  بی وفا است ......

وقتی در این کاخ قدم می زنم ... باورم نمی شود که زمانی هفت شاه در آن پادشاهی کرده اند ....... و بسیاری از اتفاقات تاریخ معاصر در این کاخ رخ داده است ......  انگار نه انگار که اینجا زمانی اریکه­­ی قدرت شاهان ایرانی بوده ............... چقدر دیر عبرت می گیریم .........

 چقدر انسان فانی است ....... هرکاری می کند که خود را باقی کند .......... نمی تواند .... هر چه کاخ می سازد ... ثروت می اندوزد ... فرزندانی ببار می آورد ........باز هم نمی شود ........... باز هم وقتی می میرد .............. انگار هیچ وقت نبوده است ....... انگار آیه ای از قرآن را میشنوم ...... یَا أَیُّهَا الْإِنسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ .......... ای انسان چه چیز تو را در برابر پروردگار کریمت مغرور کرده ؟! ...........

با این همه فنا پذیری دلمان به چی خوش است ... نمی دانم .... به چه چیز اینقدر مغروریم ... نمی دانم .....

_{*این توریستها انگار که نمی توانند زن ایرانی و چادر و نقاشی را یک جا با هم جمع کنند .... همیشه از این تعجب شان خنده ام می گیرد ... خیلی ها نمیتوانند بی سوال رد میشوند ... مکث می کنند ... طرحهایم را نگاه می کنند ... و  شروع می کنند به سوال پرسیدن ....} 

_{*هوای کاخ گلستان به سرم افتاد ... باید بروم .....} 

_{* دیگر صبح های زود و شبها ... بوی پاییز می آید ........ و دلتنگی های بی دلیل من شروع می شود .......}