خدا گم شد...

 

خدا گم شد

در تمام لحظات، ثانیه ها و دقایق  

و خدا گم شد

در تمام هراس های زندگی و اضطراب های روزمرگی  

و بازهم خدا گم شد

لابه لای تمام جسم ها، آدم ها، زمان ها 

و اینچنین بود که خدا گم شد

حتی در محراب و سجاده ی دعا   

و انسان هیچ گاه نفهمید که چه گم کرده

و انسان هیچ نفهمید که آیا در میان این همه گم کردگی

امیدی هم حتی برای یک بار نفس کشیدن باقی مانده است!؟ 

و انسان نسبت به پروردگارش سخت کافرکیش است!

_{* اگر بتوان این کلمات را شعر خواند، سراینده اش خودم هستم.}  

_{*  بند آخر برگرفته از یکی از آیات قرآن است که متاسفانه نام سوره را فراموش کرده ام.}