بهار مبارک

 و بهار هم انگار فصل عاشقی است چون پاییز .... نمی دانم چه رازی است در این دو فصل ... که آدمی را عاشق تر می کند ... پاییز با دلتنگی هایش بوی عشق می دهد و بهار با سرمستی اش یادآور عاشقی است ...

و این بهار چقدر رنگ و بوی حضرت عاشقی را نیز میدهد ... که این فصل به تمامی انگار نشانه های او را فریاد میزند ... همو که هم «هو العاشق» است و هم «هو المعشوق» .... صدای سحرگاهی گنجشک ها ... باران های ناگهانی ....بوی خاک نمناک ... سبزه های خیس ... ابرهای سفید و آسمان آبی .... نسیم های خنک .... همگی نشان او را دارند ..... گاه در پس هر نسیم بهاری که صورتم را نوازش میکند گمان میکنم، دست خداوند است که مرا نوازش کرده است ... نمی دانم ... نمی دانم با این همه ظهور چرا باز هم خداوند را فراموش می کنیم ...  گاه احساس میکنم خداوند از فرط ظهورش پنهان به نظر می آید .... و آدمی که گرفتار عادت است و هر چه هر چیزی در دسترس تر، فراموش کردنش برای آدمی آسان تر ... و خدا ...

_{* بهار مبارک ...}

_{* کاش روزی بهار واقعی بیاید و این زمستان دائمی را سرانجامی باشد ...}

_{*به قول قیصر کاش به بی عادتی عادت کنیم}

_{* خداوند در قرآن روز قیامت را روز حسرت می نامد ... ولی انگار تمام روزها روز حسرت اند ... تمام روزهایی که خدا در ذهنمان بود ولی در قلبمان نبود ... تمام روزهایی که همه کار کردیم جز بندگی ... مگر نه اینکه خداوند فرمودند «وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ» ... انگار که ما همه کار می کنیم الا بندگی ....}  

_{* به شدت احساس خسران میکنم}

_{* .... (برای تمام ناگفته هایم )}