نمی دانم صفت شکور بودن خداوند بیشتر آدمی را خجل می کند یا صفت مبدل السیات بالحسنات ؟ 

مگر آدمی هم لایق سپاسگزاری خداوند است...  !  مگر ما کاری جز عصیان هم کرده ایم...؟  

یا شکور ...  

یا مبدل السیات بالحسنات...   

_{* نمی دانم چرا هر وقت به عبارت یا شکور می رسم... گریه ام می گیرد} 

تکبر

دیروز از رادیو شنیدم: 

اولین گناهی که در ساحت خداوند اتفاق افتاد، تکبر بوده... کبر شیطان ... . در حالیکه کبریایی از آن خداست و به همین دلیل کبر گناهی بس بزرگ می باشد.   

اگر کمی بیاندیشیم می فهمیم:

ما مگر چه از آن خود داریم که کبر بورزیم... همه چیز از آن خداست و کبر ورزیدن یعنی بالیدن به خود و نادیده انگاشتن او؛ چراکه اگر او را می دیدیم می فهمیدیم که چیزی نداریم که به آن کبر بورزیم ...  

فردا

دیروز  

ما زندگی  

 را به بازی گرفتیم    

امروز، او ما را.... 

فردا؟  

 ( قیصر امین پور)

خدا ...

 گاهی فکر می کنم چرا هر وقت دنبال خدا می گردیم، دستامونو می گیریم بالا و به آسمون نگاه می کنیم؟  اگه به جای این کار یه کم سرمون بیاریم پایین و به خودمون نیم نگاهی بیاندازیم، شاید خدا رو بهتر ببینیم؛ مگر نه اینکه از خودمون غافل شدیم که از خدا هم غافل موندیم. مگر خدا جایی غیر از دل ماست! مگر اینکه اینقدر دلمون پر شده باشه که دیگه جایی برای خدا نمونده باشه و توی آسمون و جاهای دیگه دنبالش بگردیم... گاهی فکر می کنم ... کاش کمی سکوت کنیم تا شاید صدای خدا رو بشنویم....  

_{* این روزا زیاد برام دعا کنید... گاهی فکر می کنم دیگه ...} 

ماه رجب

 

الهی !  

رجب گذشت، ما از خود نگذشتیم، تو از ما بگذر...